به نقل از «همشهری آنلاین»

پشت پرده نقش رسول در گوزن‌های کیمیایی | فنی زاده: آن نقش مال من بود ...

تاریخ انتشار: ۲۵ بهمن ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۷۱۰۸۱۵۴

به گزارش همشهری آنلاین، حسین پرستار در توضیح فعالیت های اخیر خود بیان کرد: این روزها بیشتر می نویسم و مطالعه می کنم.

او ادامه داد: بعد از زخم کاری یک مجموعه مستندگونه به اسم آقای قاضی کار کردم که بازی‌ام بسیار مورد توجه قرار گرفت. البته آخرین کارم اجرای نمایشی بود که برای آن ۷ روز اجرا رفتیم اما پس از آن متوقف شد و امیدواریم رفع مشکل شود.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

این هنرمند توضیح داد: زخم کاری توجه مخاطبان را جلب کرد و یکی از مجموعه های پربازدید نمایش خانگی شد دلیل آن هم این بود که سوژه ای متفاوت داشت و در آن به جز دو نقش خردسال، سایر نقش ها منفی بودند؛ ضمن این که مافیای مواد مخدر را به خوبی معرفی کرد و ساختارش به شکلی بود که برای تماشاگر کشش داشت.

بازیگر سریال زمانه (حسن فتحی ۱۳۹۱) در پاسخ به این پرسش که تفاوت شبکه نمایش خانگی را با تلویزیون در چه می بیند، تصریح کرد: نمایش خانگی باید باشد؛ این پلتفرم شرایطش آزادتر است و دستمزدهایش بهتر اما اینها مهم نیست و مهم این است که مدیریت جامعه در هر مسئله ای باید کارآمد باشد.

وی افزود: یکی از مشکلات ما در بازیگری این است که به هنرمند رسیده نمی شود. مشکل دیگر این است که مدیران کارآمد نیستند؛ در حیطه مدیریت هنری نباید تک بعدی و تک قالبی بود و مدیران باید با اهل فن گفت وگو کنند.

این بازیگر تئاتر و سینما با گلایه مواجه متاخر با هنرمندان گفت: مسئولان و همه مردم باید توجه داشته باشند که هنرمند دلسوز این جامعه است؛ مواجه ای که امروز با هنرمندان صورت می گیرد، اشتباه است. باید گفت و گویی بین هنرمند و مسئول برقرار شود تا ببینند که درد هنرمند چه هست.

بازیگر سریال معمای شاه (محمدرضا ورزی ۱۳۹۴) اظهار داشت: هنرمند دشمن جامعه نیست بلکه به دنبال حقیقت و انتقاد از کاستی هاست چرا که هدفش بهبود شرایط زندگی جمعی است.

پرستار در پاسخ به این پرسش که از بین کارهایش کدام اثر را بیشتر از دیگران دوست دارد، گفت: تمام کارهایم را دوست دارم اما نمایشی به نام پرورشگاه را در سال ۱۳۶۳ در تالار مولوی کار کردم که آن زمان سروصدای زیاد داشت و بازی من مطرح شد و جایزه گرفتم؛ این اثر به نوعی برایم اثری خاص و ماندگار است.

بازیگر سریال تلویزیونی امام علی (ع) (سید داود میرباقری ۱۳۷۵) بیان کرد: تفاوت این کار این بود که وقتی برای متن آماده شدیم و روی صحنه آمدیم، کارگردان گفت « «متن نمی خواهم و هرچه دلتان خواست بگویید اما توجه داشته باشید که قاب اصلی داستان باشد». در نتیجه در این نمایش دست من و بازیگران دیگر باز بود و توانستیم آن گونه که می خواستیم اجرا کنیم.

وی افزود: وظیفه ما این است که زندگی در کارمان نمود داشته باشد یعنی وقتی که کار می کنیم انگار که زندگی می کنیم.

بازیگر فیلم سینمایی زیر نور ماه (رضا میرکریمی ۱۳۷۹) در پاسخ به این پرسش که کدام نقش یا بازی را همیشه دوست داشته اجرا کند و تا کنون نتوانسته است، گفت: همیشه دوست داشته ام که از آثار شکسپیر نمایش لیرشاه را بازی و از آثار ایپسن دشمن مردم را کارگردانی کنم.

پرستار تاکید کرد: بعضی نقش ها و بازی ها را دوست دارید خودتان اجرا و بازی کنید و به همین دلیل آنان را به نوعی مال خود می دانید؛ مانند زمانی که مرحوم پرویز فنی زاده (۱۳۱۶–۱۳۵۸) می گفت نقش اصلی فیلم سینمایی گوزن‌ها (مسعود کیمیایی ۱۳۵۳) مال من بود.

این هنرمند با اشاره به اهمیت شناخت نقش ابراز داشت: زمانی در نمایشی دکتر نون زنش را بیشتر از مصدق دوست دارد (۱۴۰۱) با هادی مرزبان کار کردم؛ من با تاخیر نسبت به سایر بازیگران به این گروه پیوستم و نقش ام کوتاه اما برجسته بود. در اجرای درست یک نقش در تئاتر شناخت و تحلیل درست داشتن از یک داستان مهمترین اصلی است که باید به آن توجه داشت.

مادرهای بلندگو به دست پشت سیم خاردارهای پادگان اشرف

کد خبر 741917 منبع: ایرنا برچسب‌ها کارگردانان سینمای ایران خبر مهم بازیگران سینما و تلویزیون ایران سینمای ایران

منبع: همشهری آنلاین

کلیدواژه: جشنواره فیلم فجر کارگردانان سینمای ایران خبر مهم بازیگران سینما و تلویزیون ایران سینمای ایران

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.hamshahrionline.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «همشهری آنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۷۱۰۸۱۵۴ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

هنرمندی که حاضر است برای دفاع از ایران و مردم جانش را فدا کند

موزه سینما در ادامه انتشار سلسله برنامه‌های تاریخ شفاهی خود به مناسبت زادروز ستار اورکی (آهنگساز فیلم‌های سینمایی) بخش‌هایی از گفتگوی این هنرمند را منتشر کرده است.

به گزارش ایسنا به نقل از روابط عمومی موزه سینما، ستار اورکی آهنگساز سینمای ایران گفت: من در پانزدهم اردیبهشت ماه سال ۱۳۴۸ در شهر اهواز متولد شدم و اصالتا بختیاری هستم. فعالیت در حوزه موسیقی را از تیرماه سال ۱۳۵۷ آغاز کردم و در خانواده ما هیچکس اهل موسیقی نبود اما در دوران کودکی، سازی به نام «ملودیکا» به دستم رسید و همین موضوع باعث شد به موسیقی بسیار علاقه‌مند شوم و آن را دنبال کنم.

او با بیان اینکه فکر نمی‌کرده روزی آهنگساز شود و این حرفه به شغل اصلی اش تبدیل شود، افزود: در دوران هشت سال جنگ تحمیلی، پدرم اصرار داشت که در خوزستان بمانیم. او عقیده داشت جوانانی از سراسر کشور برای دفاع به این منطقه آمده بودند و درست نبود که ما خاک خود را رها کنیم. به همین دلیل ما از اولین روز تا آخرین روز جنگ در اهواز حضور داشتیم. زمانی که جنگ آغاز شد من ۱۱ ساله بودم و در پایان جنگ ۱۹ سال داشتم. در آن زمان نمی‌توانستم نسبت به جنگ بی‌تفاوت باشم و به همین دلیل گروهی را تشکیل داده بودیم که دائما در پشت خط نبرد حاضر شده و مجروحان جنگی را یاری می‌کردیم.

آهنگساز فیلم «خائن کشی» ادامه داد: در آن مقطع مادرم به دلیل سن کم من، مخالف حضورم در میدان جنگ بود، اما من نمی‌توانستم نسبت به خاک و مردم کشورم بی‌تفاوت باشم. در اهواز فیلم «فرار به سوی پیروزی» که اثر زیبایی بود و موسیقی شاهکاری داشت به اکران درآمد. هنوز هم لحظه به لحظه موسیقی آن را در ذهن دارم. من بیش از ۴۰ دفعه برای تماشای این اثر به سینما رفتم تا بتوانم موسیقی آن را گوش کنم. آن زمان امکانات بسیار محدود بود و برای تهیه برگه نت مجبور بودم مسافت اهواز تا تهران را طی کنم.

تجربه همکاری اورکی با مسعود کیمیایی 

وی با بیان اینکه همواره ترکیب تصویر و موسیقی برای او بسیار مهم بوده است، افزود: زمانی که فیلم‌های مسعود کیمیایی را می‌دیدم، صدای تلویزیون را می‌بستم و با توجه به حال و هوای آثار او، خودم برای آن موسیقی می‌ساختم. از همان ابتدا علاقه داشتم تا در زمینه موسیقی فیلم فعالیت کنم. بعدها که به تهران مهاجرت کردم، نوع نگاه و تفکر من نسبت به موسیقی تغییر کرد چراکه مجبور بودم خود را با تصاویری که به دستم می‌رسید تنظیم کنم و هر آنچه تصویر از من می‌خواست را ارائه دهم. زمانی که به تهران آمدم دوست داشتم مسعود کیمیایی اولین کارگردانی باشد که با او همکاری کنم. از نظر من او تنها کارگردانی است که همچنان برای موسیقی فیلم اهمیت بسیار زیادی قائل است و موسیقی بخشی از دکوپاژ فیلم‌های کیمیایی را تشکیل می‌دهد. او زمانی که فیلمنامه‌ای را می‌نویسد، در آن بر نقش موسیقی در سکانس‌بندی‌ها تاکید می‌کند. شناخت کیمیایی از موسیقی بسیار استادانه است و در گفت‌وگوهایی که انجام می‌دهیم، او را در قامت یک آهنگساز بزرگ می‌بینم.

اورکی خاطرنشان کرد: یادم می‌آید من و زنده‌یاد بابک بیات همراه یکدیگر در شمال کشور بودیم که از دفتر آقای کیمیایی با او تماسی گرفته شد. بیات به من گفت که قرار است موسیقی فیلم «سربازهای جمعه» را به صورت مشترک همراه هم بسازیم. از این اتفاق بسیار خوشحال بودم اما متاسفانه به سرانجام نرسید. تا اینکه سال‌ها بعد جواد طوسی منتقد مطرح سینما با من تماس گرفت و گفت آقای کیمیایی می‌خواهند شما را ببینند. جواد طوسی مستندی به نام «قهرمان آخر» را درباره کیمیایی ساخته بود که موسیقی آن فیلم را من کار کرده بودم و زمانی که کیمیایی آن قطعات را شنید، برای فیلم خود از من دعوت کرد. این همکاری خوشبختانه تا آخرین اثر ایشان در حال حاضر یعنی «خائن کشی» ادامه پیدا کرده است و در طول این مدت بسیار از او آموخته‌ام. من معتقدم برای یک آهنگساز حرفه‌ای، مسعود کیمیایی بهترین گزینه برای همکاری خواهد بود.

سکوت در فیلم موسیقی است

اورکی در بخش دیگری از صحبت‌های خود گفت: از نگاه من موسیقی تنها چیزی نیست که با ساز نواخته می‌شود و جنبه آوازی دارد. من معتقدم حتی سکوت‌ها در فیلم، موسیقی به شمار می‌رود. همچنین فعالیت‌های صدابردار در سر صحنه و پس از او صداگذار و همینطور دیالوگ‌های بازیگران، بخشی از موسیقی یک فیلم را تشکیل می‌دهد. اگر یک تصویر فاقد موسیقی باشد، قدرت اثر گذاری کمتری خواهد داشت.

وی همچنین ادامه داد: انسان بدون موسیقی زنده نخواهند ماند، چراکه موسیقی در حکم غذای روح انسان است. برای دفاع از خاک و مردم کشورم حاضرم جان خود را فدا کنم. امیدوارم بتوانم برای جامعه فردی خدمت‌گزار باشم زیرا هر چه دارم از مردم است.

انتهای پیام